IŞKIN SÜRMESİN DİYE KÖKÜNÜ SÖKÜP GİTTİM

IŞKIN SÜRMESİN DİYE KÖKÜNÜ SÖKÜP GİTTİM 

Geçicidir, güvenme varlığa güzelliğe, 
Dostluklar da iğreti; dersimi alıp gittim! 
Aktı suskun feryadım zifiri karanlığa 
Dost bildiğim dergâhtan sessizce çıkıp gittim... 

Söze olan itimat, güvene şer değmeden 
İçimde fırtınalar gönlü büküp eğmeden 
Topladım bulutları, gözlerime yağmadan 
Seller gibi coşmadan usulca akıp gittim... 

Ne melodiler saklı gönül kayıtlarında 
Kalabalık şehrimin yanık beyitlerinde 
Kanayan yüreklerin gizli ağıtlarında! 
Topladım nasibimi yükümü takıp gittim... 
… 
Hissiyat deryasına kulaç vuramıyor-san 
Yere düşen yapraktan fey(İ)z deremiyorsan 
Kendi fotoğrafını onda göremiyorsan...
... 
Umut kandillerini yoluma yakıp gittim! 

Karamsar duyguların pimini çekip gittim! 
Işkın sürmesin diye kökünü söküp gittim... 

29 KASIM 2011 / Metanet Yazıcı 

DİRENSE DE...

Çayır çimen bir gün döner samana  

Dirense de yenik düşer zamana   

Gücü tükenince gelir imana; 

Çılgın yeller artık sâkin esiyor...  

Metanet Yazıcı 

ŞİMDİ UÇMAK VARDI YA

ŞİMDİ UÇMAK VARDI YA

Şimdi uçmak vardı ya ufkun ötelerine... 
Okları doğrultmayın günün Dante-lerine 
Hayalimdir uçuşlar geçmişimden yadigâr 
Vursam kanatlarımı erim ötelerine... 

Tahayyül ortak nokta, herkesin yolu özel 
Bu değişmez bir kural, ne ati, ne de ezel 
Bilinmez ufuklara gönlün çizdiği rota 
Kimine hedef açar, kimine olur gazel 

Tarihe damgasını vurur öncü olanlar 
Mesafe kat ediyor kendine pay alanlar 
Varmasa da hedefe, o yolda ilerliyor 
Doğruları derc edip yanlışları salanlar 

Anlamadan reddetmek reva mı övüncüne 
Görmezsen hakikati, şerh düşer kıvancına 
Bahşedildi ezelden o derin muhakeme 
Her kıssadan bir hisse düşmeli inancına 
..
Sınırsız ütopyalar zihinlerde yer bulsa 
Zamandan geleceğe ilham veren iz kalsa 
Açılsa bir pencere fi-tarihe bakılsa 
Hayalimde kurduğum hatlar bir-bir çekilse 
Gelecek; günümüze geçmişten haber salsa 
İstenilen zamana yolculuk mümkün olsa… 
(...)
7 MAYIS 2012 / Metanet Yazıcı

ZEMHERİ DÜŞMÜŞ KELİMELERE

ZEMHERİ DÜŞMÜŞ KELİMELERE

Kanat vurdu cânhıraşla Bir çıkış kapısı, bir yol aradı   Dört yanı duvar   Karanlık yağdı, söndü muradı   Ay'a kement attı   Olmadı   Eğdi başını, suskun kaldı...  ***  Zemheri düşmüş kelimelere  Sözler, ağızda buz sarkıtı  Nefes alacak mecal mı kaldı   Nedir bu beklenmedik vaziyet  Neyin habercisidir sarı, turuncu?  Soluyor birer birer,  Ne varsa umuttan yana   Algımda mı var tuhaflık   Nedir bu değişim! ?  Çoraklaşmış mümbit topraklar,  Dağlar tepeler suskun...  Nerede o canlılık,   Hani nerde o çiçekler, arılar...  Nerede, ruhumu saran melodik ahenk?  Kulağıma düşen seslere;  Gönül tınılarımdır diyesim geliyor  Fakat olmuyor olmuyor, tanıdık değil!  Hoyrat kasırgaların ıslığı-dır   Pervasızca,   Destursuz içime dolan!    İsyan edesi geliyor insanın   AMMA           O sadece ulak...  Neler bıraktı avucuma, sormayın  Tüm ağırlığı yükledi omzuma  Öyle bir esti ki; sarstı semayı  Kara bulutlar çöktü  Hüzün yağıyor gözlerime;    Korkarım patlatacak bendimi!  Hadi ver elini desem, duymazsın  Karış dalgalara  es köpük köpük;  Vur kıyılarıma desem aymaz-sın,  Yollar/hatlar kopuk;  derin bir elem  Ayrı zamanlarda, aynı âlemde  Görünmez surlarla  bölünen âlem...  Hangi yöne essem kederime yol  Çözümsüz muamma bağlanmış el, kol   Gökkuşağı hâle, bilinmeze yol...  ***  Bir âlem ki sırrı çözülemiyor   Basılan mühürler,  kazılamıyor...  05 ŞUBAT 2013 / Metanet Yazıcı

BÖYLE GİTMEZ

 
 

BÖYLE GİTMEZ!

Göz görmez, kulak sağır; taş kesilmiş yürekler!
Dalga-dalga yayılan feryatlar işitilmez...
Yaşanan mezâlimler insanlığın UTANCI! 
Böyle gitmez bu devrân!
Zulüm arşa yükselir; ne Han kalır, ne Hancı..

Bir umursamazlık ki;
Düşmüyor kulaklara,
..........Hunharca katledilen mazlumların çığlığı!
..........Aç susuz ölenlerin taşınmaz ağırlığı
..........Nasıl izah edilir ölmemişse insanlık;
..........Zulümler karşısında dünyanın sağırlığı

Neşredilen kareler sözün bittiği nokta!
Öyle tarifsiz hâl ki; vicdanı olan şokta...
...
Feryat(lar)da anneler; aç biilaç bebeler!
Yayılır dalga, dalga; "KURTARIN!" Çığlıkları! 
Dokunmaz vicdanlara, semâyı yırtan sesler!
Bir vurdumduymazlık ki...

Açlık, zulüm, sefalet! Ödenmedi bedeli
Kuruldu can pazarı... 
Yâ-Rabb nedir bu azâp!?
Nerede durulacak, azgınlaşan bu vahşet!

Zulmü dopinglemekte, gözü dönmüş sırtlanlar! .
Kara bulutlar gibi çöküyor gariplere,
Doyumsuz Akbabalar!

..........Renkten renge bürünür...
..........İnsanlığı kemirir!
..........Sömürerek semirir!
..........Harâmi dev cüceler!
...
Lâfı eğip bükmeden kabul edelim artık,
Suçluyuz her birimiz... 
Görünce ekranlarda üzüntü belirtiriz,
Gönüllere avuntu...
İki damla gözyaşı, vicdanımıza MAKYAJ!!

Dayanamaz bu zulme, gök kubbenin direği
Yıkar Küre-i Arzı mazlumların yüreği!
...
Tez elden sağlanmalı insanlığın barışı;
Kavimleri yıktıran; 'Bana Ne' anlayışı...

Ne Irk, ne Din, ne Mezhep; ölçü CAN! Ölçü İNSAN!
...
Mevlâ'm BAĞIŞLA beni, etmişsem sürçülisan...

30 AĞUSTOS 2012 / Metanet Yazıcı

VİCDAN PRANGALARINI KIRMAYI KURUYORUM

Vicdan Prangalarını Kırmayı Kuruyorum

Gece; gündüze hakim, tutsak bütün ışıklar; 
Karanlık dehlizlerde bir huzme arıyorum...
Öz; Öz’ünü yitirmiş ağlıyor boş beşikler; 
..........Kayıp mutlulukların izini sürüyorum... 

Engeller barikatlar kurulsa yollarıma, 
Çelik’ten kelepçeler vurulsa ellerime; 
En imkânsız çareler sığar hayallerime! 
..........Dünyadan yıldızlara halatlar geriyorum... 

İnsanlık maratonu, kalmaz bu dava yarım; 
Cellâda esir düşüp, bilsem kopacak serim! 
Yok, inancımdan dönüş; kararlarımda varım! 
..........Koza’m-da ilmek-ilmek ZAMANI örüyorum... 

Kundaktaki bebekler doldurmuyor yaşını 
Gözü dönmüş vahşiler vuruyorlar başını 
Tuzu kuru olanlar çatma’sa da kaşını; 
..........Dertleri kederleri canıma karıyorum 

Sırtlanlar akbabalar sömürüde yan/yana! 
Sormazlar kaynağını, yutarlar kana-kana... 
Parçalansak, faydamız dokunmaz giden cana! 
..........Vicdan prangalarını kırmayı, kuruyorum... 

18 OCAK 2014 / Metanet Yazıcı

BİR NEFES ŞİİR - ŞİİR / YAZI / HİKÂYE /YORUM - FOTOĞRAF / RESİM /VİDEO /...

BİR NEFES ŞİİR  :- ŞİİR / YAZI / HİKÂYE /YORUM - FOTOĞRAF / RESİM /VİDEO /...

KALAMAZ BÖYLE YARIM

KALAMAZ BÖYLE YARIM 
Ne zaman,  
Nerede,
Nasıl doğarsın bilemem amma  
Böyle kalmaz! Kalamaz yarım...   
Kim bilir, belki bir sevda çiçeği, 
Kardelen olarak zuhur edersin...  
Hangi çağ,  
Hangi mevsim olur bilinmez amma  
Yarım kalmayacak;   
Dinecek yaşanmamışlıkların hasreti...  
Belki yağmur olup,   
Susamış toprağa can olacaksın; 
Belki çiy damlası, gül yaprağında! 
Belki nehirlerin denizle vuslatı... 
Ya da kim bilir belki Leyl-ü/Nehar, kaderi;
Dinmeyen büyülü hasret ve umut!
Şems'in izdüşümü Fecr-i sadıkta; 
Bir nefeslik teselli, can suyu,
Çiçeklenen bahar-dalı...

Hangi hâl ve surette bilinmez amma

Bir gün mutlaka...

Ya da kim bilir belki yanmak düşecek hissene
Kavrulacak-sın sonsuza dek..
Böylece; 
YÜREĞİNE yaptığın ZULMÜN bedelini; 
Azabın-la ödemenin bahtiyarlığına kanacak-sın belki de, kim-bilir.

Metanet Yazıcı

Metanet Yazıcı

HER AKŞAM

HER AKŞAM

Her akşam, Güneşin battığı yere kilitlenirim, yoksun... Bir martının gölgesi düşer akşamın kızıllığına; Öyle bir AH kopar ki, yüreğimden, Hicrânımın külü savrulur nefesimden... Pranga vurulmuş kanatlarına, Çırpınıyor, çığlık çığlığa! Yaralı belli ki, yüreği Kırmızı akmış, beyazına... Sen ki; gönüllerin edası, Mavi suların ezeli sevdası, Sana reva mıdır Martım, bu azap... Bir Kara-yel koptu, esti amansız Döküldü yapraklar soldu zamansız     Dev dalgalar yoldu teleklerini Oysa berraktı gök, hava dumansız... ... Mıhlanmış boşluğa kanat çaresiz Uçuşlara yasak konmuş süresiz... * Olmuyor dostum olmuyor Gönül, kaydını silmiyor... Gecelere ay doğsa da, Güneşin yeri dolmuyor...  Metanet Yazıcı

KAÇ KARAT-TİR YALNIZLIK

KAÇ KARAT-TİR YALNIZLIK

Yalnızlıkta Çoğalmak

Bu apayrı bir boyut

Sessizliğin gizemine dal da gör

Mavi nefes solunur seçilmiş yalnızlıkta

Tebessümde can bulur Lâle Sümbül Karanfil

Renklerde Ahenkleşen Keman Sesi ruhunda

Uçuyorsun kanatsız sınırsız Asumanda

Meltem esintileri

Sanki ipek şal gibi dalgalanır boynunda

Halt etmiş mesafeler

Işık huzmesi gibi akar-sın sonsuzluğa

Toplarsın avucuna bütün galaksileri

An'da yaşanır ezel

Senin sığamadığın

Sonsuzluk âlemini alırsın yüreğine

Ya sonra??

Diplerden çıkartılmış inci tanesi gibi

Nevi şahsa münhasır sıralanır sorular

Hâni aylar mevsimler

Bozulur tüm ezberler

İstilaya uğrarsın

Kaçınılmaz yüzleşme

***

Bir soru ki zihnimde

Sığmıyor idrak’ime

Hayâl mi beni aşan, akıl mı kifayetsiz

Tedavülden mi kalktı fizik/kimya formülü

Kayıp gitti elimden dayandığım kuramlar

Eriyip buharlaştı sağlam bastığım zemin

Seçilmiş yalnızlığım Beni çoğalttı amma

Somutu öğüterek soyuta indirgedi

Hangisi ağır basar

Varlıkta tükeniş mi?

Hiçlikte var olmak mı?

Aşıyor boyutunu olamıyorsun emin

İki ayrı kavramın var mı ölçü birimi?

Nasıl hesap edilir kıymeti/ağırlığı

Kaç Karat-tir yalnızlık?

...

El değmemiş Elmas mı?

İşlenmiş Pırlanta mı?

Hangisine teveccüh?

25 MART 2015 /Metanet Yazıcı