İSİMSİZ ŞİİR |
Umut devşir-emesin, umutsuzluk bağında
Artık durmasın öyle ellerin şakağında
Cemalinin nurundan yırtılır karanlıklar!
Yeni güneşler doğar ufkunun şafağında...
…
Azap veren izleri hafızamdan süpürdüm,
Acıdan dertten yana ne varsa unutturdum
Bir yanardağ misali kaynayan hicranımı;
Artık tütme-sin diye, gözyaşımla söndürdüm
Ey! Kalbim! Suskun Kalbim...
*Ne hâlini anladım, ne iniltini duydum
Ne de kan/la yazdığın mektupları okudum*
Diyorsam da aldırma! Yüreğim, kederini;
Bu gönül tezgâhında ilmek-ilmek dokudum...
31.10.2011 / Metanet Yazıcı